26 Temmuz 2011 Salı

Kim demiş; Ümit, felsefeyi kıvıramaz diye!:)

Ben umutlarımı sırtımda değil, yüreğimde taşırım! Bu sayede, zamanla taşıyamayacağım  bir yüke asla dönüşemez,  varlığımla harmanlanıp bana katılırlar...
Veyahut;
Ben umutlarımı yüreğimde değil sırtımda taşırım! Zira, gerçekleşmeyeceklerini anladığım an, sırtımdan atmak yüreğimden atmaktan çok daha kolay olur!...

2 yorum:

  1. Kısa bir anekdot :;
    Bir köye gitmek için yola çıkacaklardır ancak köye arabaların gideceği bir yol yoktur. Onlara rehberlik edecek 65-70 yaşlarındaki kişi yanlarına geldiğinde yükleri taşıyacak bir eşek dahi getirmemiştir. Ne yapacağız diye düşünürlerken . Rehber ''Aşk eşeğine yükledik mi gideriz'' der ve 50kg lık kitap kolisini sırtlar ve 5 km yolu gıkı çıkmadan giderler.
    Bence her ikisinden de vazgeç, Aşk eşeğine yükle bırak o taşısın ne var ne yoksa.
    Sevgi ile kal

    YanıtlaSil
  2. iyi bir fikir, neden ben düşünemediysem ?:))

    YanıtlaSil